deikt/o PIV2

deikto

LIN Esprimo, vorto, kiu ricevas sencon nur per kono de parolsituacia cirkonstanco: mi, ĉi tie, nun ... persona, loka kaj tempa deiktoj [1]. VD:anaforo, pronomo3
beloruse:
дэйксыс
ĉeĥe:
deixe
france:
déictique (subst.)
germane:
Deixis
pole:
deixis
rumane:
deixis
slovake:
deixia
ukraine:
дейксис

administraj notoj