1epitet/o JED
epiteto
- 1.
Frazparto gramatike
subordigita al nomo kaj
esprimanta ties econ, kvaliton, apartenon:
en „bela homo“ kaj „granda domo“ la
adjektivoj esprimas epitetojn;
en la frazo
„li rememoris la domon kun grandaj
fenestroj“
la prepozicio „kun“ enkondukas postmetitan
epiteton;
adverba epiteto povas indiki kvanton, gradon,
intenson
aŭ emocian aprezon: tre bona, iom
surda,
terure malbela.
predikativo.
- 2.
Priskriba vorto (plej ofte adjektivo) aŭ pluraj vortoj,
esprimantaj karakterizan trajton propran aŭ speciale
konvenan al persono aŭ objekto:
la kliŝaj folkloraj epitetoj, kiel
„la blua ĉielo“ aŭ
„la hela tago“;
ornama epiteto PIV2
(termino de antikvaj retorikoj);
ne ekzistas tie eĉ unu epiteto, kiu karakterizus la
buŝon
de Heleno
[1];
la kritikistoj superŝutis lin per insultaj epitetoj;
kaj vi mem, ĉefa militestro, permesu aldoni al via
nomo
la epiteton: „Venka“
[2];
nur tri papoj havas la epiteton „Granda“
[3].
Rim.:
Laŭ BL: Ankaŭ eblas diri adjektivaĵo, ecovortaĵo.
1.
Zamenhof: citite laŭ PIV2, p.
293
2. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 3, ĉap. 2a
3. S. Pokrovskij: Slavonaj skriboj (1), La Ondo de Esperanto, 1998:12 (50).
2. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 3, ĉap. 2a
3. S. Pokrovskij: Slavonaj skriboj (1), La Ondo de Esperanto, 1998:12 (50).
- angle:
- 1. epithet 2. epithet
- beloruse:
- 1. азначэньне (граматычнае) 2. эпітэт
- ĉeĥe:
- básnický přívlastek, epiteton, přívlastek shodný
- ĉine:
- 修飾語 [xiūshìyǔ]
- france:
- épithète
- germane:
- Epitheton, Beiwort
- hispane:
- epíteto
- hungare:
- jelző adverba ~o: határozószói jelző. ornama ~o: epitheton ornans, díszítő jelző.
- japane:
- 付加形容詞 [ふかけいようし]
- katalune:
- epítet
- latine:
- ornama ~o: epitheton ornans.
- pole:
- 1. przydawka przymiotna 2. epitet
- portugale:
- epíteto
- ruse:
- 1. определение adverba ~o: наречное определение. 2. эпитет ornama ~o: украшающий эпитет.
- slovake:
- básnický prívlastok, epiteton
- ukraine:
- епітет, означення
epiteti
(tr)
- Nomi, mencii per epiteto: la stilon de Vallienne oni povus ja epiteti akceptebla [4].
4.
G. Neves:
La Etburĝo kaj nia Romanarto, Literatura Foiro, 1993:5 (145), p. 267a-272a
- beloruse:
- ужываць эпітэт, характарызаваць эпітэтам
- france:
- qualifier (de...)
- pole:
- używać epitetu, charakteryzować się epitetem
tropepiteto
-
Tropa epiteto, plej ofte
adjektiva, entenanta implican komparon; kutima ornamo de
folklora poezio, ofta ankaŭ ĉe Homero („la
bovinokula Ateno“ ktp).
- angle:
- transferred epithet, hypallage, figurative epithet
- pole:
- epitet przeniesiony, epitet figuratywny
- ruse:
- образное определение, эпитет