frok/o PIV1
froko
-
Larĝa kapuĉa mantelo, pliofte ĝispiede longa,
moda en frumezepoka Eŭropo, poste tipa monaĥa survesto:
li desaltis de la azeno, sin ĵetis al li kaj komencis detiri de li
la frokon
[1];
kaŝi sin en froko
[2];
sub lia blanka mantilo, aŭ, eble, monaĥa froko estis divenebla potenca skeleto
[3].
burnuso,
kuto,
surtuto
Rim.:
Laŭ BL: Prefere diru monaĥa robo.
1.
Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, ĉapitro 8a, p. 70a
2. Aster Berkhof: La Alarmsonorilo, ĉap. 11
3. Stanisław Lem, trad. Jurij Finkel : Surloka esploro , La ektoko
2. Aster Berkhof: La Alarmsonorilo, ĉap. 11
3. Stanisław Lem, trad. Jurij Finkel : Surloka esploro , La ektoko
- beloruse:
- раса (вопратка)
- ĉeĥe:
- mnišská kutna
- france:
- froc
- germane:
- Möchskutte, Kutte
- hungare:
- csuha
- portugale:
- hábito (de frade)
- slovake:
- mníšska kutňa
- ukraine:
- ряса, сутана