^*glav/o ^UV

1.

Batalilo konsistanta el longa klingo kaj mallonga tenilo: ĉiuj, kiuj glavon prenas, per glavo pereos [1]. Simeon kaj Levi, fratoj de Dina, prenis ĉiu sian glavon kaj venis sentime en la urbon kaj mortigis ĉiujn virseksulojn [2]; iloj kruelaj estas viaj glavoj [3]; [ĉu] ni falu de glavo [4]? morto per fajro kaj glavo ^BdV ; glavo nudigita ^Ifigenio ; la pinto de la glavo ^Hamlet ; glavbati, glavotranĉi, glavopiki ^PV ; li sian glavon tiris, kriis: „rato!“ ^Hamlet ; ĵuru sur la glavo! ^Hamlet ; la vaganta kavaliro povos uzi sian glavon kaj sian ŝildon ^Hamlet ; la tempoj barbaraj, kiam ekzistis nur rajto de pugno kaj glavo [5]; li eltiris el la ingo sufiĉe longan glavon, brilantan kvazaŭ arĝento, kaj komencis fleksi ĝin per la manoj [6]; la malgranda virineto de maro eltrinkis la brule akran trinkaĵon, kaj estis al ŝi, kiel se ambaŭakra glavo trairus tra ŝia delikata korpo, ŝi perdis la konscion kaj falis kiel mortinta [7]. ponardo, bajoneto

2.

(figure) Punpovo: la glavo de la Leĝo; la lango de virino estas ŝia glavo ^PrV .

Ŝirma ingo, en kiun oni enigas la klingon de glavo: glavo […] pendis en la glavingo ĉe lia lumbo kaj facile povis eliri kaj eniri [8]. en la sama momento la glavo siblis el sia glavingo kaj kvazaŭ flugis en lian manon [9].