^*oficir/o ^UV

1.

Ĝenerala nomo de ĉiuj armeaj estroj, ekde subleŭtenanto, ĝis marŝalo aŭ generalo: oficiro mi fine jam estas sed, kiel antaŭe, riĉeco forestas [1]; la patro opiniis lin supera oficiro kaj kondukis lin en la ĉambron [2]; eniris polica oficiro kaj petis apartan aŭdiencon en tre grava afero [3]; kiel oficiraspiranto li batalis en la rusa fronto ^LGA ; oficiro kovrita de amuletoj [4].

2.

Rangulo sub la ŝipestro, kun gvidantaj navigaj aŭ teĥnikaj taskoj: la ŝipestro aŭ la unua oficiro akceptadis la poŝton ^FK ; la Dua Oficiro tenis notblokon kun enŝovita karbopapero ; la ŝipestro, la oficiroj kaj la inĝenieroj dufoje ĉiutage ebriiĝis en la tuta tempo, kiam ni nun ankrumis ^MortulŜip . stevardo

3.

Tiu, kiu havas, en ordeno, rangon mezan inter kavaliro kaj komandoro: oficiro de la franca ordeno Ordre National du Mérite [5].

Ĝenerala nomo de ĉiuj armeaj estroj, ekde serĝento ĝis ekskluzive subleŭtenanto: la suboficiroj ĉiam armitaj per kanoj kalkulis al li kelkdekon da bastonoj [6]; post ioma interkonsiliĝo li revenis kaj parolis kun la alkurintaj suboficiroj gestante al la oriento [7].

Rim.: En kelkaj armeoj, kaporalo estas jam suboficira rango (ekz. en Svislando). [Antonio Codazzi]