³soci/o ^PV

1.

Granda, stabila grupo da homoj kunvivantaj en iu epoko kaj en iu regiono, kun siaj interrilatoj, siaj komunaj historio, kulturo kaj moroj: figuretoj, kiuj havas tre malgrandan signifon en la socio kaj por la socio, ili estas bagatelaj ŝaksoldatoj sur la granda ŝaktabulo de la homaro ^Marta ; la seksaj reguloj de la nuntempa socio kaŭzas multan suferadon, kaj ni ankoraŭ bezonas sincerajn kontribuojn al la civilizita pridiskutado de tiaj problemoj [1]; por pli bone superregi la socion, la burokrataro kreis artefaritan lingvon „ptydepe“ kiel sian taŭgan instrumenton [2]; ĉia socio postulas leĝojn; feŭda, kapitalisma socio; via tundra socio estas socio de primitiva komunismo [3]. etno, etnologio, grupo ^1.a, sociologio, ŝtato

2.

Kuniĝo da samspecaj bestoj kune vivantaj: socio da abeloj, formikoj, kastoroj.

1.

Koncernanta la socion: la sociaj sciencoj; alia socia sfero^Z ; la nuntempa socia stato^Z .

2.

Koncernanta la komunajn ekonomiajn interesojn kontraste je politikaj: la socia organizo^B ; tiu ne estas socia sed politika demando.

3.

Vivanta en socio: la homo estas socia estulo.

Emo kaj kapablo por ofta, facila rilatado kun homoj: „ha, ha.“ li frotis la manojn kun bonhumora sociemo kaj residigis la postaĵon iomete pli dekstren [4]; sociemo kaj amikeco estas en la plimulto de la homoj nura komerca afero, kiu nur daŭras dum ili bezonas ĝin [5].

Trovo de funkcio en la koncerna socio, adaptiĝo al ĉirkaŭaj moroj: la ensociiĝo kaj evoluado de planlingvo povas liveri al homaro novajn konojn [6]; blinduloj, surduloj aŭ surdblinduloj ricevu instruadon ... en medioj kiuj plejbonigas la lernprogreson kaj la ensociiĝon [7].

Tiu, kiu ne agas laŭ la moroj de la ĉirkaŭa socio, ne kunmiksiĝas kun homoj, vivas aparte, mizantrope: ni ne estas aro da mizantropoj kaj kontraŭsociuloj [8]. marĝenulo