tembr/o PV

tembro

1.
MUZ Propra ecaro de sonoro varianta laŭ speco kaj kvalito de la instrumento aŭ de la voĉo depende je la harmonoj, kiuj akompanas la fundamentan tonon.
2.
FON Eco propra kaj distingiga de ĉiu vokalo, kaŭzata de kombino de baza noto kun ĝiaj harmonoj.
Rim.: Laŭ BL: Prefere diru tonkoloro, sonkvalito, sonnuanco.
SIN:sonkoloro
angle:
timbre
beloruse:
тэмбар
ĉeĥe:
timbre, témbr, zabarvení hlasu
ĉine:
音質 [yīnzhì], 音质 [yīnzhì], 声线 [shēngxiàn], 聲線 [shēngxiàn], 音色 [yīnsè]
france:
couleur musicale, timbre (sonore)
germane:
1. Timbre 2. Klangfarbe
hispane:
timbre
hungare:
hangszín, hangárnyalat
japane:
音色 [ねいろ]
nederlande:
timbre
pole:
1. tembr 2. barwa głosu
portugale:
timbre
ruse:
тембр
slovake:
sfarbenie hlasu, timbre, výslovnosti
ukraine:
тембр

tembriĝi

(ntr)
Ricevi tembron, apartan son-nuancon: ŝia voĉo tembriĝis de intenca maldelikateco [1].
1. F. Kožík, trad. J. Karen kaj J. Vondroušek: La plej eminenta inter Pierotoj, 2001
beloruse:
набываць тэмбар
france:
se colorer (son)
pole:
kolorować (dźwięk)

administraj notoj

~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.