¹torent/o

1.

Rapidega daŭra akvofluo estigata de granda dekliveco de grundo: torento, kiu defluas de la monto [1]; li prenis sian bastonon en sian manon, kaj elektis al si kvin glatajn ŝtonojn el la torento [2]; post kelka tempo la torento elsekiĝis, ĉar ne estis pluvo en la lando [3]; [ĉe la] flanko de la arbaro troviĝis granda, profunda torento, la akvo en ĝi fluis tiel brue, ke estis tre malfacile naĝi kontraŭ la fluado [4].

2.

Rapidega nedaŭra akvofluo estigata de pluvego aŭ neĝfandiĝo: ondoj leviĝadis en la strata defluilo, kaj kia forta torento tie estis [5]!

3.

(figure) Io, kio estas abunda kaj rapidega: torentoj da moko [6]; torentoj da larmoj [7]; la torento de liaj deziroj [8]; nova torento da vivo trafluas ĝin [9]; torento da tonoj kaj pensoj ŝin trafluis [10]; torento da blindiga lumo verŝiĝis sur ŝin [11]; perei en la torento de la ordinareco [12]; la gracia […] virino […] eldiris tiun torenton da vortoj rapide, preskaŭ sen spirhalto ^Marta . lavango, ventego, uragano

Simila al torento: granda torenta rivero [13]; torenta pluvo; la pluvo faladis torente kaj la ventego furiozis [14]; el la urba pordego torente moviĝadis la tuta popolo [15].

(ntr)

Flui torente: kiel la pluvo torentis [16]! varma fluo tuj ektorentis en lia koro [17]. somera tempesto torentis sur la monteton [18]; la lunlumo torentis super ambaŭ gigantaj estaĵoj [19]. ŝpruci, fluegi.