troke/o ^PV , troĥe/o ^BoER

trokeo, troĥeo

Verspiedo konsistanta el du silaboj, el kiuj la unua estas longa aŭ akcenta, kaj la dua mallonga aŭ senakcenta; simbole /‐υ/: la vorto „maro“ formas trokeon; s-ro Brendon Clark […] rekomendis la troĥeon, kaj d-ro Cecil Bean […] la amfibraĥon, kiel la plej „naturan“ kaj sekve plej vaste uzindan metrikon en Esperanto [1]; senprobleme la poeto saltas de okcidentaj troĥeoj al japane hajkecaj versoj [2].

1. William Auld: Unu ritmo en «La infana raso», La nica literatura revuo, 2:4
2. Marc van Oostendorp, tr. István Ertl: Nia trezoro: Mao Zifu, La Ondo de Esperanto, n-ro 218 (2012:12)

angle:

trochee

beloruse:

трахей

ĉine:

扬抑格 [yángyìgé], 揚抑格 [yángyìgé]

france:

trochée

germane:

Trochäus

hungare:

trocheus

japane:

長短格 [ちょうたんかく], 強弱格 [きょうじゃくかく], 揚抑格 [ようよくかく]

katalune:

troqueu, coreu

nederlande:

trochee

portugale:

troqueu

ruse:

хорей, трохей

ukraine:

трохей, хорей

n-trokeo, n-troĥeo

Metro, ĉefe konsistanta el n trokeoj; simbole /‐υ/ⁿ aŭ /‐υ/^n-1/‐(υ)/: kvintrokeo.

beloruse:

n-стопны трахей

france:

kvin~o: pentamètre trochaïque.

germane:

n-hebiger Trochäus kvin~o: vierhebiger Trochäus.

katalune:

n-metre trocaic kvin~o: pentàmetre trocaic.

ruse:

n-стопный хорей