¹elizi/o ^JED

elizio

: Forigo de la fina vokalo de vorto: elizio estas stilefekto; oni povas rimarki multajn sinkronajn fonologiajn procezojn, per kiuj la fonetika formo de iu vorto aŭ vortelemento modifiĝas, ekzempl[e…] asimilo, elizio, sinerezo, vokalharmonio [1]; amuzis Janon la dialekta elizio ĉe tiu fremdulo [2].

Rim.: En unu verko aperas la vorto kun la signifo Elizeo: videble li sonĝis pri ia Elizio, en kiu li ne bezonas balai la straton [3].

1. John Christopher Wells: Lingvistikaj aspektoj de Esperanto, 2. Fonetiko
2. Johán Valano: Ĉu li bremsis sufiĉe?, 5
3. Valdemar Langlet: Vojaĝimpresoj, En Peterburgo

angle:: elision
beloruse:: элізія
ĉeĥe:: elize, vypouštění hlásek
ĉine:: 字母省略 [zìmǔshěnglüè], 元音省略 [yuányīnshěnglüè]
france:: élision
germane:: Elision, Auslassung, Vokalauslassung
japane:: 母音省略 [ぼいんしょうりゃく]
nederlande:: weglating
pole:: wyrzutnia językowa, elizja
portugale:: elisão
ruse:: элизия
slovake:: elízia, vypustenie koncovky
ukraine:: опущення голосного, елізія

elizii

(tr)

: Forlasi la finan vokalon de vorto: en E-o nur la substantivo kaj la artikolo povas esti eliziataj; ĉe la sekvanta frazo aperis eliziita vorto [4].

4. Johán Valano: Ĉu vi kuiras ĉine?, 6

angle:: elide
beloruse:: выпускаць (канцавы галосны)
ĉeĥe:: elidovat
france:: élider
germane:: elidieren, ausstoßen, weglassen
hispane:: elidir
hungare:: hangkiesés, hangkivetés
japane:: 母音を省略する [ぼいんをしょうりゃくする]
nederlande:: afkappen, weglaten
pole:: wyrzucać (jęz.), podlegać elizji
portugale:: elidir, fazer elisão
ruse:: выпускать (конечный гласный)
slovake:: elidovať, vypúšťať hlásku na konci slova

administraj notoj