elokuci/o ^PIV1

elokucio

: Tiu parto de retoriko, kiu pritraktas la vortigon, prononcon, prezentmanieron de la argumentoj: retorikon Cicerono analizis en tri verkoj, […] en la unua, konsistanta el tri libroj, li pritraktis la esencajn studojn, kiujn bezonas la oratoro, la objekton de la parolado, la formon de la oratoraĵo kaj la elokucion [1]; [ili] alportis siajn talentojn por organizi kaj direkti kurson pri elokucio kaj aktorado [2].

1. Ivo Lapenna: Retoriko, Dua Parto
2. La Ondo de Esperanto, 2002, № 8-9