Epikur/oZ PV

Epikuro

PERS Greklingve: Ἑπίκουρος, 341-270 a.K., greka filozofo.
angle:
Epicure
beloruse:
Эпікур
ĉeĥe:
Epikuros
ĉine:
伊壁鳩魯 [yībìjiūlǔ]
france:
Épicure
germane:
Epikur
hungare:
Epikurosz
japane:
エピクロス
malnovgreke:
Ἑπίκουρος
nederlande:
Epicurus
pole:
Epikur
portugale:
Epicuro
ruse:
Эпикур
slovake:
Epikúros
ukraine:
Епікур

epikura

Rilatanta la doktrinon de Epikuro.
angle:
epicurean
beloruse:
эпікурэйскі
france:
épicurien (adj.)
germane:
epikureisch
hungare:
epikureus, epikuroszi
nederlande:
epicurisch
pole:
epikurejski
portugale:
de Epicuro
ruse:
эпикурейский

epikurano

1.
Adepto de epikurismo.
2.
Ŝatanto de plezuroj, de facila vivo: malseveraj vizaĝoj de Epikuranoj, vizaĝoj gajaj kaj viglaj [1]. VD:hedonisto, sibarito
1. Uladzimir Arloŭ, trad. Z. Lapcionak: Tempo de Pesto, 2005
angle:
epicure, epicurean
beloruse:
эпікурэец
france:
épicurien (subst.)
germane:
Epikureer
hungare:
epikureus, epikureista
pole:
epikurejczyk
portugale:
epicurista
ruse:
эпикуреец

epikurismo

1.
FIL Doktrino de Epikuro, ke feliĉo konsistas en sendezireco.
2.
Doktrino false atribuita al Epikuro, ke la feliĉo estas ĝui la voluptojn de la vivo; ŝatado de nuraj korpaj ĝuoj.
angle:
1. Epicureanism 2. epicureanism, epicurism
beloruse:
эпікурэізм, эпікурэйства
france:
épicurisme
germane:
1. Epikurismus 2. Epikurismus, Genusssucht
hungare:
epikureizmus
nederlande:
epicurisme
pole:
1. epikureizm
portugale:
epicurismo
ruse:
эпикуреизм, эпикурейство

administraj notoj