fint/i PIV1
finti
(x)
(malofte)
(malofte)
Trompe
ŝajnigi iun movon kaj fari alian:
sinjorino Vanderlieb fintis lian avidan buŝon
[1];
ĉio koncentriĝas je imago pri ajna neekzistanta iulo, kun kiu vi povas amindume
finti, intime babilzumi kaj dolĉavoĉe flustri
[2];
ĉiutage aperas ĉinaj ŝipoj en la disputata maro, dum kontraŭe fintas japanaj
ŝipoj
[3].
artifiki,
blufi,
mistifiki
Rim.:
Laŭ PIV la verbo estas netransiga.
1.
J. Francis: Misio sen Alveno, 1982
2. Valdemar Vinař: La skandalo pro Jozefo, Konfeso de la Potifar-edzino
3. Monato, Isikawa Takasi: Varmaj vortoj, malvarmaj rilatoj, 2013
2. Valdemar Vinař: La skandalo pro Jozefo, Konfeso de la Potifar-edzino
3. Monato, Isikawa Takasi: Varmaj vortoj, malvarmaj rilatoj, 2013
- angle:
- feint
- beloruse:
- рабіць фінт
- ĉeĥe:
- obelstít, použít finty
- france:
- feinter
- germane:
- täuschen, tricksen
- japane:
- 牽制する [けんせいする], フェイントをかける [ふぇいんとをかける]
- pole:
- stosować fintę, stosować wybieg, wykonać ruch pozorowany
- slovake:
- oklamať, použiť fintu
- ukraine:
- фінтити