^*gut/i ^UV

(ntr)

Deflui, fali guto post guto: akvo […] gutis de la branĉoj [1]; ŝiaj larmoj komencas malrapide guti sur la kusenon ^Metrop ; ŝvito gutas de lia frunto ^Metrop ; la birdo tiel mordis mian fingron, ke la sango elgutis [2]; inter la tabloj paŝis leonoj, de kies palflavaj barboj gutis sango [3]; mi havos bonan rostaĵon, poste multe da graso, kiu gutos [4]; ventegoj […] pluvogutojn ŝutas: grandaj, helaj kaj rondaj, kvazaŭ hajlo gutas [5]; (figure) perfido gutas senĉese, kiel la akvo el fendita barelo [6]; la tegmento gutis [7]; mia nazo gutis pro la malvarmo [8]; malpacema virino estas kiel konstanta gutado [9]; abela ĉelaro el kiu gutis mielo [10]; ne gutas mielo el la ĉielo (neniu akiro sen laboro) ^PrV . ŝvitiĝi, tralikiĝi

1.

Globeto, malgranda ero, kiu defluas el fluaĵo: grandaj gutoj da roso […] kuŝis sur la folioj [12]; guto de la pluvo kaj la larmo de ĝojo kunfandiĝis en unu guton [13]; dikaj gutoj da ŝvito fluadis de ŝia frunto [14]; pluvis, ne guton post guto […], sed amase, kiel akvofalo [15]; eĉ guto malgranda, konstante frapante, traboras la monton granitan ^PrV .

2.

Malgranda kvanto da fluaĵo: guto da vino, da akvo; sen gutoj malgrandaj maro ne ekzistus ^PrV ; trinki ĝis la lasta guto de sia glaseto [16]; plena glaso da vino, sed kun guto da veneno ^PrV ; sen gutoj malgrandaj maro ne ekzistus ^PrV .

3.

(figure) Iometo da io abstrakta: lia lasta guto da kuraĝo [17]; (figure) ĉu ekzistas eĉ guto da senco kaj logiko en ĉiuj tiuj ĉi spritaj mokoj [18]; pli helpas guto da feliĉo ol barelo da saĝo ^PrV .

(sonimito)

Sono de fala guto trafanta ion: Gut... gut... gut... gut...! Pluveroj, kiuj sinkas... [19].

(tr)

Faligi gutojn, verŝi pogute: lia ĉielo gutigas roson [20]; Kian venenon Seneko gutigas en lian orelon [21]? la folioj post la pluvo gutigas la akvon per milkoloraj perloj.

Guto post guto, iom post iom malrapide: verŝi pogute; ĉirkaŭpremi la citronon per la mano kaj la suko elfluas aŭ gute [22]; ĉu viajn informojn vi ricevas nur po-gute [23]? feliĉo venas gute, malfeliĉo venas flue ^PrV .

(ntr)

Fali gutante: unu sangoguto, vere nur unu sola, degutis de la blanka ĉefplumo [de la anĝela flugilo] [24]; li per unu mano kaptis la oleon degutantan de la pano [25]; (figure) kiam li respondis, malŝato kaj malaprobo kvazaŭ degutis el liaj vortoj [26].

(x)

Traflui tra iu materialo kaj transe guti: pluvo tragutas tra la tegmento; (figure) malluma, altloka, tureta ĉambro, kie la lumo tragutis sur la palan kanvason nur de supre [27]; petrolo tragutis, mi neniam vidis ion similan […] tragutado[n…], ni ĝin konservis en la pruo de la boato kaj de tie ĝi tragutis ĝis la direktilo [28]. liki, penetri¹