hena/o PIV1
henao
- Pulvoro el sekigitaj folioj de kofero preparita por uzo kiel ŝminko kuprokolore tinkturanta harojn, ungojn, haŭton, populara kaj rigardata kiel sanfavora en Nordafriko: muelitaj kiel henao aŭ tritiko [1].
1.
Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, parto 2a, ĉapitro 28a, p.
553a
- beloruse:
- хна
- ĉeĥe:
- hena
- france:
- henné (teinture)
- germane:
- Henna
- itale:
- henné (tintura)
- katalune:
- henna
- perse:
- حنا (گرد)
- portugale:
- hena
- ruse:
- хна
- slovake:
- hena
- ukraine:
- хна
henaarbo
- beloruse:
- лаўсонія
- ĉine:
- 指甲花 [zhǐjiahuā]
- france:
- henné (arbre)
- itale:
- henné (pianta)
- katalune:
- alquena
- perse:
- حنا (درختچه)