^*kaleŝ/o ^UV

Veturilo por personoj, ĝenerale kvarrada kaj kovrita, movata de tirbestoj: kun bruo oni malfermis la pordegon, kaj la kaleŝo enveturis en la korton [1]; kvarĉevala kaleŝo ^Fab3 ; oni sidigis la soldaton en la kaleŝo de la reĝo [2]; la reĝo volis, ke li eniru en la reĝan kaleŝon por daŭrigi la promenadon [3]; pluvombreloj, bastonoj kaj ĉapeloj balanciĝadis en la reto supre ĉe la plafono de la kaleŝo [4]; la granda poŝta kaleŝo haltis antaŭ la urba pordego, ĝi venigis en si dekdu personojn, pli ĝi ne povis enpreni [5]; kiel vi intencas, ĉu en via kaleŝo aŭ kune kun mi en droŝko [6]? droŝko, faetono, fiakro, tarantaso, tandemo^1.b

la kaleŝo de Goethe, por veturoj al la urbo kaj ekskursetoj
CC-BY-SA-3.0  [7]

1.

Kondukanto de kaleŝo: la magazeno estis invadita [...] de la kaleŝistoj de la najbaraj kasteloj [8]; jen alvenis la kaleŝisto kaj sakris: „mi dezirus la reĝon kaj la princidinon ĉe la ekzekutisto! mi volis iri en gastejon kaj foje trinki kaj ludi kartojn, sed jen mi promene veturigu ilin ĉe la lago.“ [9]. koĉeropostiliono

2.

Konstruisto de kaleŝoj: [ŝi] ĉiusemajne devigadis mian patron pagi grandegajn kalkulojn de tajlorinoj, meblistoj, kaleŝistoj, oraĵistoj ^FK .

Mallonga kaleŝo kun sidlokoj ordinare por nur du veturantoj: duonkaleŝo kaj griza ĉevalparo staris antaŭ la pordo de la kuracisto [10].

duonkaleŝo laŭ Joseph A. Hansom
CC BY-SA 2.0  [11]