^*spik/o ^UV

Infloresko, kie la floroj sidas rekte ĉe la akso: spiko de greno, plantago; kunmetita spiko (spiko ĉe kies meza akso sidas spiketoj, ekz. ĉe tritiko, sekalo, hordeo); jen sep spikoj leviĝas sur unu spiktrunko, dikaj kaj bonaj [1]; spikoj, rostitajn sur fajro [2]; la vento disblovis la spikojn de la greno [3]; la grajnoj falis el la spikoj [4]; spiko malplena plej alte sin tenas (plej nekapablaj homoj estas plej fieraj) ^PrV .

Formi spikon: sunbruligita greno antaŭ la spikiĝo [5].

(tr)

Postrikolti: (figure) se la elektokomisiono de UEA volus servi al sia asocio, ĝi eble spikumus inter la amaso da talentuloj malpli ol kvardekjaraj [6].