*timon/o PV

*timono

Longa ligna stango fiksita horizontale ĉe la antaŭo de veturilo kaj al kiu oni jungas la ĉevalojn: li prenis la timonojn de la veturilo, kaj ŝajne indiferente kaj nesuspekteme forruladis ĝin Iŝtar ; Johan' la Brava la timonon prenis, / Ĉaron kvazaŭ lude el la koto trenis [1].
1. S. Petőfi, trad. K. Kalocsay: Johano la brava, 1984
angle:
drawbar
beloruse:
дышаль, аглобля
ĉeĥe:
oj (vozu)
france:
timon
germane:
Deichsel
hungare:
kocsirúd, szekérrúd
japane:
かじ棒 [かじぼう], ながえ
nederlande:
dissel
pole:
dyszel
portugale:
timão (de carro), lança
ruse:
дышло, оглобля
slovake:
oje
ukraine:
дишель, голобля

administraj notoj