*vokal/o PV
*vokalo
↝ 
Sono, kiu estas farata sen baro de la aerfluo, kaj kiu povas porti
akcenton. La voĉkordoj faras tonon (vibrigas la aeron), kaj la
lango formas la sonon. La vokaloj diferencas inter si laŭ la
pozicio de la lango: laŭ vasteco kaj laŭ antaŭeco. En silabo vokalo estas ties
ĉefa, la plej forta parto:
la simplaj vokaloj de Esperanto estas a, e, i, o, u;
el malsimplaj vokaloj Esperanto havas nur
diftongojn.
sonantoRim.: Laŭ la kriterio de daŭreco oni foje dividas la vokalojn inter longaj kaj mallongaj. Ne ĉiuj lingvoj konas ĉi tiun distingon. Iuj Esperantistaj fonetikistoj kaj prozodiistoj, ekzemple Kalocsay, rekomendas, ke oni longigu la vokalon de akcenta silabo, se ĝi troviĝas fine de la silabo: vi-no (kun longa i) kontraste al pin-to aŭ vi-na-gro (kun mallongaj i). Vokaloj de duonakcentaj silaboj kutime ne rajtas longiĝi: mi-a, a-pud.
- angle:
- vowel
- beloruse:
- галосны гук
- bretone:
- vogalenn
- ĉeĥe:
- samohláska, vokál
- france:
- voyelle
- germane:
- Vokal, Selbstlaut, Selbstlauter
- greke:
- φωνήεν
- hebree:
- תנועה
- hispane:
- vocal
- hungare:
- magánhangzó
- nederlande:
- klinker
- portugale:
- vogal
- ruse:
- гласный (звук), гласная (буква)
- slovake:
- samohláska
- svede:
- vokal
- volapuke:
- vokal
kvazaŭvokalo, duonvokalo
↝
-
Iu el la sonantoj,
kiuj povas okaze funkcii kiel konsonanto; en Esperanto temas
pri la vokaloj i kaj u (skribataj j kaj ŭ, kiam ili
estas konsonantoj).
- angle:
- semivowel
- beloruse:
- паўгалосны гук
- bretone:
- hantervogalenn
- france:
- semi-voyelle
- greke:
- ημιφωνίεν
- hebree:
- חצי-תנועה
- hispane:
- semivocal
- hungare:
- félhangzó
- nederlande:
- halfklinker
- portugale:
- semivogal
- ruse:
- полугласный
ligvokalo
-
Kromvokalo kiu aperas inter vortoj aŭ vorteroj
facilige por elparolo:
„poŝtkesto“ [estas] samstruktura kiel la
formo kun ligvokalo, nome „poŝtokesto“
[1].
1.
M. Bavant:
Silabo kaj silabado, Lingva Kritiko, 2006-12-20
- france:
- voyelle épenthétique, voyelle euphonique
administraj notoj
pri
~o :
kvazaŭ~o, duon~o: Mankas dua fontindiko.
kvazaŭ~o, duon~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.
Ĉi-supran rimarkon mi opinias forigenda. La teorio de Kalocsay
estas lia persona fantaziaĵo kiu neniel rilatas al la
realo. Por li kiel hungaro gravis kontrastigo de vokaloj
mallongaj kaj longaj; por ĉino aŭ litovo gravus kontrastigo
de la tonakcentoj; tamen en la reala Esperanto nek
tonakcento nek la longo estas lingve signifaj trajtoj.
ReVo ne estas konvena loko por tiaj malveraj teoriaĵoj.
[Sergio]
~o:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.
kvazaŭ~o, duon~o: Mankas dua fontindiko.
kvazaŭ~o, duon~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.