²rikan/i

(ntr)

1.

Nudigi dentojn en rideto aŭ senvoĉa rido, ofte kun nuanco de moko, malico, malestimo aŭ nekredemo: estas moda afero esti rikananta, ruza, manĝegema krokodilo! [1]; en la mezo sur la ŝranko staris skulptita tuta viro, li havis ridindan aspekton, kaj li mem efektive ridis, aŭ pli ĝuste li rikanis, ĉar oni neniel povis tion nomi ridado [2]; (figure) sed sur la lasta paĝo de la novelo la aŭtoro denove moke rikanas al la legantoj, prezentante al ni ĉiujn rolulojn, kiuj estis trafitaj per maljustaĵo [3]; (figure) ĉiuj floroj estis alligitaj al ostoj de homoj, kaj en la florpotoj staris kapoj de mortintoj kaj rikanis [4].

2.

Paroli tra rideto^1.b: — Libron? — rikanis la granda brutulo. — Ni bone scias pri ĉi tiu libro [5].

3.

Ridaĉi malice aŭ moke aŭ stultete; mokridi: ha, ha, ha! rikanis ĉiuj anasoj, sed la cikonio ŝajnigis, ke ĝi tion tute ne aŭdas [6]. hihii, priridi, subridi

1.

Moka movo de la lipoj, rideto^1.b: Mi tordis miajn lipojn al rikano kaj reekparolis [7].

2.

Parolo tra rideton^1.b: Tiel dirante, mi jam aŭdas la rikanon de japanaj socilingvistoj: „Aŭskultu al tiu Eŭropo-amanto!“ [8].

3.

Moka ridaĉo.