^*ŝtop/i ^UV

(tr)

1.

Fermi truon, plenigante ĝin per ia substanco: subite rompiĝis tabulo en la ŝipo, la akvo penetris internen, oni penis ŝtopi la fendon [1]; [li] ŝtopas sian orelon kontraŭ kriado [2]; [li] ŝtopis sian buŝon por ne krii [3]; ŝtopi la manklokojn; en tiu tempo mi reŝtopos la breĉojn de la tabernaklo [4]; ĉiujn putojn [ili] ŝtopis kaj plenigis ilin per tero [5]; [li] ŝtopis unu naztruon kaj blovis per la alia [6]; la talpo ree ŝtopis la truon, tra kiu penetris la taga lumo [7]; pufaj promesoj ne ŝtopas malplenon [8].

2.

(figure) Tute obstrukci: la neĝo ŝtopis la elirejon; la homamaso ŝtopis la stratojn ^Metrop ; tiu deziro […] ŝtopis la voĉon en ŝia brusto ^Marta .

3.

(figure) Tute plenigi: kiam via ventro bareliĝas kaj vi plene ŝtopas al vi la poŝojn, tiam vi levas la nazon [9]! ŝtopi sian stomakon.

Kiu ŝtopas, baras malfermaĵon, plenigas: ŝtopa (ne utila) epiteto; (figure) ŝtopa bulo formiĝis engorĝe, kaj li sentis sin senhelpa [10]; devas esti elfenestrigitaj […] ŝtopaj balaaĵoj [11]; lubrikaĵo [...] servas [...] same [per] ŝtopa kaj kontraŭkoroda efiko [12].

(ntr)

Ne plu tralasi pro fermiĝo de truo, fendo, malfermaĵo: ŝtopiĝos la buŝo de tiuj, kiuj parolas malveron [13]; ŝtopiĝis lia korpo per lia elfluo [14]; ŝtopiĝis necesejo [15]; la hosetoj kaj gutigiloj povas ŝtopiĝi precipe ĉe la fertigado [16].

Fermiĝo, embarasiĝo, plenigo de antaŭe libera spaco: la akcidento kaŭzis teruran ŝtopiĝon de la trafiko; la vulkankratero inklinas al ŝtopiĝo, estiĝas premo, kiu fine kaŭzas pli aŭ malpli spektaklan eksplodon [17].

1.

Peco per kiu oni ŝtopas truon de ujo por malhelpi elfluon: (figure) pro tio, ke Esperanto unuavice estas skriba kaj kongresa lingvo, ĝia lingvotrezoro en la kampo de la hejma sfero estas relative subevoluinta, lasante multajn truojn kaj necesigante multajn ŝtopilojn [18]; unuŝtopila barelo: la barela korpo estas fermebla ĉe unu fino per plata ŝtopilo [19]; oni blovas bekfluton ĉe la supra ekstremo kaj ĝian buŝon ŝtopas ligna ŝtopilo, konata kiel „bloko“ [20]. kejlo¹tenono

2.

Peco kun unu aŭ pluraj elstarantaj metalaj stiftoj, fiksita al la fino de elektra kablo kaj enmetebla en alian pecon kun truoj por la stiftoj por fari konekton kun fonto de kurento aŭ alie fermi la cirkviton: la anteno kun sia konektado de la kablo per tiel nomata F-ŝtopilo ne ŝatas malsekecon [21]; Epson HX-20 [...] havis ŝtopilon de seria buso kaj enan bendan datumportilon [22]. kontaktilo

Peco fiksita al elektra kablo, al elektra aparato aŭ al muro, kun truoj por la stiftoj de la ŝtopilo: enkursigilo [...] similas al ia obla ŝtopilingo, kiun oni trovas ofte en domoj, sed anstataŭ esti por kabloj de kurento, estas por retkabloj [23]. en ĝia unuaklasa kaj ofica kajutoj oni povas kuŝi, kaj ĉe ĉiu sidloko en la aviadilo estas ŝtopilingo por ŝargado. [24]; parto, kiu konvertas la alternan kurenton el mura ŝtopilingo al la bone regulata kontinua kurento, bezonata por elektronikaĵoj [25]. kontaktilojunto

(tr)

Forigi ŝtopaĵon, malembarasi: ĉu vi havas korktirilon por malŝtopi la botelon [26]? je la novaĵo de la atako de sia avangardo, Kellermann ordonis faldi la tendojn, preni la armilojn kaj malŝtopi la malantaŭan vojon [27].

Tute ŝtopita, plenplena: dika volumo plenŝtopita per faktoj kaj dokumentoj; bretaroj, kiuj atingis ĝis sub la plafono kaj estis plenŝtopitaj per libroj [28]; konkurenco en la plenŝtopita merkato [29].

1.

En spontana, senprepara parolo, la vorto aŭ vortgrupo senutila por esprimi la celatan sencon, enŝovita por ŝtopi hezitan paŭson aŭ anstataŭi mankantan vorton: oni uzas „nu“ ankaŭ kiel ŝtopvorton, por havi paŭzon en parolo [30].

2.

En verko poezia, vorto senutila por esprimi la sencon, aldonita nur por teni rimon aŭ ritmon: kaj la rimoj de Kalocsay estas bonegaj, ili neniam estas ŝtopvortoj, preskaŭ ĉiam ili diras ion karakterizan pri la heroo [31]; Liaj versoj estas ĉiam glate harmoniaj, sen malspontanaj ŝtopvortoj [32]. kejlo²

3.

Vorto kiu malhavas propran signifon aŭ estas sence redunda, enŝovata en frazon por ŝtopi nepre devatan sintaksan pozicion: ĉar angla frazo nepre bezonas subjekton, tial por diri „Ŝajnas ke…“ oni uzas la ŝtopvorton ‹it› estkiel la formalan subjekton: “It seems that…”; en la tradicia stilo oni devas elpensi iun ŝtopvorton anstataŭ „tioj“: „tiuj du cirkonstancoj“ aŭ simile [33].