distik/o ^PVEF , distiĥ/o

distiko, distiĥo

Versduo: elegia distiko (konsistanta el heksametro kun pentametro); plejparto de la helenaj kaj latinaj poemoj estas verkitaj en heksametroj aŭ distikoj [1]; Solono verkis siajn poemojn grandparte en elegiaj distiĥoj, tio signifas, ke ĉiun heksametron sekvas pentametro [2].

1. K. Kalocsay: La klasika metriko kaj Esperanto, II. La „Eoliaj kantoj“
2. Monato, D-ro Winfried Schumacher: Filozofio metio ideologio, 2012

angle:

distich, couplet

beloruse:

двухрадкоўе

ĉeĥe:

distichon, dvojverší

france:

distique

germane:

Distichon

hispane:

dístico

hungare:

disztichon

japane:

二行連句 [にぎょうれんく]

katalune:

dístic

pole:

dystych

portugale:

dístico, parelha (poét.)

ruse:

двустишие, дистих

slovake:

dvojveršie