harmon/o
harmono
-
En akustiko, ĉiu el la flankaj sonoj produktataj de vibranta
kordo,
kune kun la ĉefsono.
- ĉeĥe:
- souzvuk
- france:
- harmonique (subst.,
acoustique)
- germane:
- Harmonische, Oberton
- hispane:
- armónico
- hungare:
- felhang, felharmonikus
- itale:
- armonica (suono, onda,
frequenza)
- nederlande:
- bijtoon
- portugale:
- harmônico
- ruse:
- обертон
- slovake:
- súzvuk
- ukraine:
- обертон, гармонія
harmona
- 1.
-
Rilata al harmonoj.
- 2.
- a)
- [1]
(p.p. funkcio aŭ
kampo)
Tia, ke aplikite al ĝi la
laplaca operatoro alprenas
nulan valoron:
en regiono sen elektraj ŝargoj la
potencialo estas harmona.
Rim.:
Ial por ĉi tiu senco troviĝas „harmonia“ en
PIV2
(sed „harmona meznombro“
kaj „harmona vico“ restas). Ni dubas, ĉu estas
preferinde diri, ke tiaj funkcioj estas harmoniaj (t.e. agrablaj
por
la oreloj aŭ la okuloj), ol diri, ke ili estas harmonaj
(t.e. iel ajn rilataj al osciloj kun frekvencoj egalaj al
entjeraj
obloj de iu valoro), ja ambaŭ kvalifikoj estas egale absurdaj.
Temas evidente pri tradiciaj konvenciaj sciencaj
terminoj, kiuj uzas specialan sciencan formon, enkondukitan jam
en
[2] pro tro pedanta
deziro
eviti la komunuzan radikon „harmoni“. Oni do komprenu,
ke la
vorto „harmono“ kun sia akustika kaj fizika senco estas
posta
kreaĵo, ke „harmona“ rajtas ne submetiĝi
al tiu senco, kaj ke ne valoras rompi la tradicion.
- b)
meznombro,
harmona progresio,
serio.
- angle:
- 2.a harmonic (function)
- france:
- 1. harmonique (adj.,
acoustique) 2.a (fonction) harmonique
- germane:
- 2.a harmonisch (-e Funktion)
- hispane:
- 2.a armónico
- hungare:
- 1. felhang-, felharmonikus 2.a harmonikus(pl. függvény)
- itale:
- armonico (mat. e fis.)
- pole:
- 2.a (funkcja) harmoniczna
- portugale:
- harmônico
- ruse:
- 2.a гармоническая
(функция)
- ukraine:
- гармонічний
administraj notoj
~o:
Mankas fontindiko.
~o:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.
~a:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.