kut/o PIV1
kuto
Tuniko
farita el ventra kaj dorsa pecoj,
kiuj kunligiĝas sur la ŝultroj,
populara en mezepoka Eŭropo:
kisinte al li la manon kaj la randon de la
kuto
[1].
1.
Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, parto 1a, ĉapitro 10a, p.
77a
- beloruse:
- раса (адзеньне)
- ĉeĥe:
- kutna
- france:
- cotte
- germane:
- Kutte
- nederlande:
- pij
- pole:
- habit
- rumane:
- obicei
- slovake:
- kutňa
- ukraine:
- опанча, лицарський плащ
maŝkuto
2.
E. de Queirós, trad. E. Novembro: La infanistino,
La Karavelo, 2007-10 (7)
- beloruse:
- кальчуга
- germane:
- Kettenhemd
- nederlande:
- maliënkolder
- pole:
- kolczuga, misiurka
- rumane:
- platoșă
- ukraine:
- кольчуга