^*minac/i ^UV

(x)

1.

Montri al iu per paroloj aŭ gestoj, ke oni intencas fari al li malbonaĵon: ni preskaŭ nenion parolis, […] ni nur minacis unu al la dua [1]; [mi] minacis skribi al lia registaro pri lia malbona konduto [2]; oni senĉese minacis per eksedzigo, ekzilo, eĉ per juĝo [3]; la virino minacis per la fingroj, faris riproĉojn kaj koleris [4]; [ŝi] minacis per la pugnoj [5]; ŝi minacis al vi per la vergo [6]; li minacis pli multe, ol li kapablus plenumi [7]; la du fratoj estis minacintaj mortigi ŝin, se ŝi malkaŝos ilian perfidon [8]; la junulo lin minacis je mortigo [9]; alia minacis belan regalon al la germanoj, ĉar tiuj arogis ĵeti obuson kiu mortigis lian oficiron [10]; kiu multe minacas, ne estas danĝera ^PrV ; li minacas per fingro en la poŝo ^PrV .

2.

(figure) (pri malbonaĵo, malfeliĉo) Sin montri kiel baldaŭ okazonta, esti verŝajne okazonta: li ne volis diri al ŝi antaŭ la nokto, kia ĉagreno minacas ŝin [11]; granda danĝero minacas min [12]; la morto minacis ĉiujn [13]; [ilin] minacis la malliberejo aŭ kelkjara laboro en la ŝtonminejoj [14]; rezervo plifortigis la centran kolonon, kiun minacis la plej forta atako [15]; dum la filmado minacis pluvi [16]. pendi, sieĝi, ŝvebi

Kiu minacas, kiu ŝajnas danĝera: minaca voĉo [17]; minacaj tentoj ^Marta ; ŝi aŭdis la minacajn ordonojn de l' princo [18]; malaperis la minacaj sulkoj de lia vizaĝo, liaj okuloj ekbrilis [19]; ŝi turnis siajn okulojn al la minacaj, malfeliĉon antaŭdirantaj mallumoj [20].

1.

Paroloj, gestoj per kiuj oni minacas: timi nek minacojn, nek batojn; [li] sentis minacon en la mokaj vortoj [21]; sub minaco de morto respondu al mi [22]; post paroloj ili alvenas al minacoj [23]; la knaboj parolis tute afable kaj sen ia ajn minaco en la voĉo [24]; minacoj ne mortigas ^PrV ; kie minaco, tie malpaco ^PrV .

2.

(figure) Baldaŭa danĝero: minaco de malsato [25]; [super ili] pendadis per tuta pezo minaco de malfondo [26]; ĝustatempe preventi […] minacojn por la unueco de UEA [27]. risko