^*tron/o ^UV

1.

Ceremonia alta seĝo de reĝo aŭ alia suvereno: li sidiĝos sur la trono de sia regno [1]; lia edzino sidis sur alta trono el oro [2]; ni rerenkontiĝos antaŭ la trono de Dio [3]; la reĝo alvokis ĉiujn tri antaŭ sian tronon [4].

2.

(figure) La reĝa aŭ suverena potenco: la Napoleonidoj esperas ricevi la tronon de Francujo [5]; nur filo rajtis heredi la tronon [6]; abdiki de la trono [7]; historio de la japana imperiestra trono [8]. krono³

(ntr)

1.

Majeste, suverene sidi sur trono aŭ kvazaŭ sur trono: dum tronos reĝa familio en Britio, sendube ripetiĝos ĵurnalismaj „atencoj“ kontraŭ anoj de la reĝa familio [9]; belega knabino jen tronas kun ora juvelar’ ^Metrop .

2.

(figure) Majeste alte stari; impone montriĝi: vespere la luksa birdo tronas en la granda salono [10]; novaj kaj malnovaj libroj vice kaj etaĝe tronis de la planko ĝis la plafono [11]; sur alia etaĝo tronas grandaj maketoj de kelkaj belegaj monumentoj [12].

Senigi je la (reĝa) potenco: [li] detronigis reĝojn [13]; la ideo detronigi Jesuon Kriston [...] neniam eĉ por unu minuto venis en la kapon de iu homarano [14].

Havigi la (reĝan) potencon: la posteuloj de tiu sama hereda ĉefpastraro, kiu havis la povon surtronigi, nun havas la povon detronigi ilin [15].