*-u
-u
Verba finaĵo,
esprimanta deziron, rekomendon
aŭ volon:
bone ellernu kaj per ofta enrigardado konstante memorigadu
[…], kio en nia lingvo estas oficiala kaj netuŝebla
[1];
legu la historion de la eltrovo de Ameriko
EE
;
ĉu ni faru tion, kion li diris
[2]?
prefere mendu vinkarafon
[3];
adiaŭ! vivu longe, tio estas la plej grava
[4];
li esprimis la deziron, ke lia verko, krom la partoj rusa, pola, franca kaj
germana, enhavu ankaŭ parton Esperantan
PrV
;
por ke oni povu facile trovi la proverbojn, […]
la laŭenhave dividitaj grupoj da proverboj estos numeritaj
PrV
;
al amiko nova ne fidu sen provo
PrV
;
al la fiŝo ne instruu naĝarton
PrV
;
amu edzinon plej kore, sed tenu ŝin bonmore
PrV
;
antaŭe intencu kaj poste komencu
PrV
.
-i (infinitivo),
imperativo,
interjekcio
devi,
voli1.
L. L. Zamenhof: Fundamento de Esperanto, Antaŭparolo
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, II. Samuel 17:6
3. Raymond Schwartz: La Stranga Butiko, Kremkaful'!
4. I. S. Turgenjev, trad. Kazimierz Bein: Patroj kaj filoj, XXVII
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, II. Samuel 17:6
3. Raymond Schwartz: La Stranga Butiko, Kremkaful'!
4. I. S. Turgenjev, trad. Kazimierz Bein: Patroj kaj filoj, XXVII
- beloruse:
- афікс загаднага ладу дзеяслова ў эспэранта
- germane:
- sollen (Infinitiv), wollen (Voluntativ) ĉu ni far~ tion: sollten wir das tun?. prefere mend~: besser, du bestellst.... viv~ longe: mögest du lange leben. oni pov~ facile trovi: man soll leicht finden....
- pole:
- przyrostek trybu rozkazującego