⁴amar/a ^PVEF

1.

Maldolĉa por la gusto, kiel galo, aloo, genciano, leontodo, kakao: li eble mem venos supren kaj gustos la amarajn oranĝojn ^MortulŜip ; tre amara, malagrabla gusto, tial la indiĝenoj havas problemon por mortigi iun per tiu veneno ^ChC ; festena tablo, sur ĝi kuŝis la viando de la kaprido kaj vinkalikoj staris inter la pladoj kun la amaraj herboj ^MkM ; (figure) la pilolo estis amara, kaj nur dolore digestebla, sed kion fari ^Lanti ?

2.

Tiel maldolĉa por la koro, kiel por la lipoj; akra, malmilda: amara bedaŭro, moko, parolo, kritiko, riproĉo; kun amara sento li haltis kaj prenis cigaredon el sia poŝo ^LGA ; kial rigardi malantaŭen? tie […] kreskos nenio krom la kardoj kaj urtikoj de amaraj memoroj ^Tor ; nevidebla forto puŝis lin antaŭen […] – kun la plezuro miksiĝis la amaro de la doloro pro la malaperinta supereco kaj kreskanta necerteco ^KKr ; se mi venkiĝus dum tiu atako, larmfluo amara plenigus sitelon! [1]; stultaj larmoj ekrapidis, humilige, li metis la manon sur miajn harojn, la tuŝo mildigis, sed ne forigis la amaron [2].

1.

Gusto amara¹: la ekvilibro inter fajna aromo kaj subtila amareco donas al tiu ĉi biero unikan lokon en la riĉa belga biertradicio [3].

2.

(figure) Sento amara²: lia unua sento estis amareco kontraŭ la katenoj en la vivo, malesperiĝo kontraŭ la ligiteco [4]; ia melankolio lin tenis, penetrita de amareco [5]; la rekompenco estas nur akuzoj, amareco [6]. ĉagreno, postkolero, rankoro

Samtempe dolĉa kaj amara: (figure) dolĉamara foro ^Kon11 ; (figure) [la] melodio […] elvokis al mi melankolian […] dolĉamaran senton, kiun la portugaloj nomas saŭdado [7].

dolĉamaro (solano)