ej ^FK , eh ^IK

ej, eh

(ekkrio)

Ekkrio esprimanta aŭ kontestanta dubon pri io: mi certigas vin per mia honoro! – ej! tiam... [1]; viaj leĝoj estas tiel kruelaj, ke ili ne permesas al vi ami? eh, tio estas nur vanaj minacoj! [2]; ― kio donas al vi la certecon, ke mi ne serĉos? ― […] eh, eh, mi manĝis panon ne el unu forno, mi […] ĉion divenas per plej malgranda bagatelo ^IK ! ja, ho, nu

ej-

1. Ludoviko Lazaro Zamenhof: Fundamenta Krestomatio de la lingvo Esperanto, L. E. Meier: Nur unu vorton!
2. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 2, Ĉapitro VI

germane:

Eh!

pole:

ej!, eh