¹sakrament/o ^JED

1.

Rita ago, destinita por komuniki al iu iom el ia supernatura dia forto.

2.

Rito iniciatita de Kristo por doni aŭ pliigi la difavoron al iu aŭ por havigi pardonon pri peko: la aserto de Berveling kontrastas kun Mateo 16, kun la jesua kreado de sakramentoj, kun la levo de la apostoloj al sacerdota rango de la nova interligo, […] [1]; ŝi havis neniun pekon por konfesi, sed ne volis ŝajni infaneca aŭ desaponti la pastron, kiu, kiel ŝi bone sciis, devis gajni sian panon ĉiutagan per religiaj servoj kaj sakramentoj [2]; la litova eklezio tiurilate havas modestan postulon: necesas almenaŭ unufoje dum la jaro, Paske, fari konfeson kaj akcepti komunian sakramenton [3]. graco

Uzata dum sakramentoj, apartigita for de normala uzo, konsekrita: jen li aŭdus el ŝia buŝo la sakramentan: „kie vi, Cajus, tie mi Caja“ kaj ŝi estus por ĉiam lia [4]; la pastro estas petata [pri] sakramenta servo al la petantoj [5]; kvakeroj kredas ke la tuta vivo estas sakramenta kaj ke ĉiuj tagoj kaj ĉiuj ejoj estas egale sanktaj [6]. profana²rita, religia, sankta