^*surtut/o ^UV

En la eŭropa modo, supervesto (kaftano) kun la baskoj atingantaj genuojn (iam iom pli longa, iam malpli), kun kolumo, iom malstrikta ĉe la talio, kun butonoj: mi volas alkudri butonon al mia surtuto ^DL ; en la poŝo de mia pantalono mi portas monujon, kaj en la poŝo de mia surtuto mi portas paperujon (t.e. biletujon) [1]; mi donos al vi surtuton kaj mantelon, kiun vi devos porti dum ĉi tiu tempo [2]; ekrapidonta al la vizitanto, kiun li ekvidis en la antaŭĉambro donantan al lakeo sian surtuton ^ChL ; doganistoj, kiuj en siaj ruĝaj surtutoj […] saltadis de ŝipo al ŝipo ^RBa ; brilas sur lia kapo la ĉapelo, brilas sur la manoj la gantoj kun duobla kunkudro, brilas sur la brusto ora ĉeneto kaj balanciĝas gracie sur la malluma fono de la surtuto ^Marta ; li sidis sur la parada seĝo, tenante unu manon en la brusto de l’ surtuto kaj la duan en la neordigitaj haroj ^BdV ; multo da gastoj en nigraj surtutoj kaj frakoj aliras antaŭe al la mano de Anna Andrejevna [3]; ŝi kaptis sian surtuton, sukcesis surmeti kaj butonumi ĝin, kaj kuris nudpiede tra la koridoro [4]. mantelo²redingoto, jako, palto, sutano, tuniko

vira surtuto, Francujo, ĉirkaŭ 1820
PD  [5]

Negliĝa ĥalato ofte uzata kiel noktovesto: vasta blusilka sabata noktosurtuto ^RBa ; [li] havis neniajn aliajn vestojn krom paro da pantofloj kaj malnova nokta surtuto [6]; la doktoro en nokta surtuto kaj pantofloj […] sidis en la ava seĝo ^BdV .