^*par/o ^PV

1.

Aro el du objektoj aŭ estuloj prezentantaj ian similecon aŭ rilatecon kaj konsiderataj kiel unu tuto, nome:

a)

Aro de du samspecaj objektoj destinitaj por kuniĝo: paro da gantoj; paro da novaj glitiloj [1]; paro da makzeloj [2]; paro da belaj flugiloj [3]; ŝia kostumo konsistis el paro da grandegaj kapricaj ŝuoj, […] bluaj ŝtrumpoj kaj el multekolora katuna vesto [4]; [ili] ŝargis kvin parojn da pistoloj [5]; dudek paroj da okuloj ^Marta ; Marta streĉe rigardis laŭvice ĉiun el la paroj da manoj […] ĉe la longforma tablo ^Marta ; ankoraŭ unu paro (sinekdoĥe: laboranto) da manoj estus por ni tre utila ^Marta ; veturi sur sia paro da kruroj (piediri) ^PrV ; du botoj faras paron ^PrV .

b)

Duopo da samspecaj estuloj: el ĉiuj vivaĵoj […] enkonduku po unu paro […] en la arkeon [6]; en la maniero, kiel la paro diris al si adiaŭ, estis io stranga [7]; juna gefianĉa paro [8]; ama paro [9]; geedza paro [10]; pli tiras virina haro, ol ĉevala paro ^PrV ; por paro amanta ĉiu loketo sufiĉas ^PrV ; bela paro por altaro ^PrV .

2.

[11] Matematika objekto, konsistanta el du objektoj prenitaj laŭ difinita ordo: oni signas per `(a,b)` la paron konsistantan el `a` kaj `b`; `(a,b)=(b,a)`, se kaj nur se `a=b`; en la paro `(a,b)`, `a` estas la unua termo kaj `b` la dua; la paroj `(a,b)` kaj `(c,d)` estas egalaj, se kaj nur se `a=c` kaj `b=d`; eblas derivi la nocion paro de la nocio aro, identigante `(a,b)` kun la aro `{a,{a,b}}`. duopotermo de parokartezia produto

Rim.: Naciaj lingvoj ofte hezitas, ĉu paro estu duopo aŭ duelementa aro, kaj laŭbezone aldonas „ordigita“ por la unua, kaj „neordigita“ por la dua. Tiun ĉi konvencion sekvas ^MatVort , sed ŝajnas al ni preferinde konsideri, ke la baza senco estas duopo.

(de paro `(a,b)`) La paro, kies termoj estas en kontraŭa pozicio, t.e. `(b,a)`. Oni diras ankaŭ: inverso de paro.

1.

Rilata al paro: tia plendo, rita en ilia para vivo, ne povis venki lian labor-avidon [12]; matenmanĝe, li diskutis pri sia sonĝo kun ŝi, laŭ jam longa para tradicio [13]; grupa aŭ para laboro kun multaj parolebloj [14]; oni protestis kontraŭ la dubinda duobligo de ormedaloj en para artsketado [15].

2.

Konsistiganta paron: paraj turtoj; paraj kolonoj.

3.

a)

^VdE (p.p. entjero) Dividebla per 2: 6 estas para nombro; la malparaj paĝnumeroj troviĝas sur la maldekstraj paĝoj, kaj la paraj paĝnumeroj sur la dekstraj paĝoj [16].

b)

[17] (p.p. funkcio) Tia, ke ĝi alprenas egalajn valorojn ĉe kontraŭegalaj argumentoj: la funkcio `x^2` estas para.

c)

(p.p. permuto) Havanta paran ^3.a nombron da renversaĵoj.

a)

[18] (p.p. entjero) Ne dividebla per 2: neparaj entjeroj kongruas kun 1 module 2; [ili] uzas kiel aksiomon ke numeroj estas paraj kaj neparaj [19].

b)

(p.p. funkcio) Tia, ke ĝi alprenas kontraŭegalajn valorojn ĉe kontraŭegalaj argumentoj: la funkcio `x^3` estas nepara.

Rim.: Ial [20] preferas la formon „malpara“ ĉi-sence.

c)

(p.p. permuto) Havanta neparan ^1.a nombron da renversaĵoj.

1.

Stato de paro: la poeto ankaŭ meditas pri la propra intimeco – soleco, animaj malvarmoj […], pri amikeco kaj pareco [21].

2.

Eco de io para: pareco de entjero estas ekvivalenta al pareco de ĝia lasta dekuma cifero; la pareco de permuto (identigebla kun la valoro de signumo ĉe ĝi).

(tr)

Kunigi en paron: vian bruton ne parigu miksospece [22]. kupli³, svati²

Estigi paron, kunigante du vivulojn aŭ du kongruajn aferojn: la du afiŝoj pariĝas belege kaj simetrie kaj logos atenton al via butiko [23]; paro pariĝas en parko [24]; en la duobla helico adenino ĉiam pariĝas kun timino, kaj guanino ĉiam pariĝas kun citosino [25]; ĉarme pepas la birdoj, pariĝas, konstruas nesteton [26]; individuoj de diferencaj subspecioj aŭ de rasoj povas pariĝi kaj reproduktiĝi [27]; li havas vere rasistan sintenon kaj ĉesis la rilatojn kun la frato, kiam tiu ĉi dungis la malajsian ĉininon kaj pariĝis kun ŝi [28]; alkoholaĵoj devas ĉiam pariĝi kun io por manĝeti [29].

Homo rigardata kiel ano de portempa aŭ konstanta paro: li estis mia parulo en la balo; ni, sekve de eknaskiĝinta sentimento, donas al la trovita parulo ĉiun nian eston kaj havon kaj dediĉas nin tute al tiu [30]; aperis amuza demando pri du remiloj, unu el kiuj estas remilo simpla kaj la alia ĝia parulo: ĉu […] la verkisto atribuis al tiuj objektoj inajn kaj virajn trajtojn [31]? partnero^1.b, fianĉo

Inseksa parulo: nun ŝi rajtus kunvivi kun li kiel lia permanenta parulino [32]; ŝi havigis al si amanton, kiu tamen rifuzis alpreni ŝin kiel konstantan parulinon [33].

Paro, konsistanta el du punktoj. ekvipolenta.

Aranĝita renkonto inter du pariĝo-dezirantoj, kiuj antaŭe ne konis sin: „ne temas pri blinda parigo,” Jesika urĝis „ni simple estos en grupo” [34].